Podziękowania

Tłumaczył: Roman Łukasiak

Książka ta została napisana dzięki wysiłkom wielu ludzi. Niech moje głębokie zobowiązania przyjmą Noam Chomsky i Norman Finkelstein, Michael Neumann i Edward Herman, Marc Ellis i świętej pamięci Edward Said za ich wsparcie, radę i zachętę. Albert Lindemann, Kevin MacDonald, William Dalrymple, David Hirst zapoznali mnie z niezbędną historyczną perspektywą. Moi drodzy przyjaciele i towarzysze, Hans Olav Brendberg i Knut Bergem z Norwegii, Miguel Martinez i Roberto Gianmarco z Włoch, Paul Badde i Eva Hirschmugl z Niemiec, Marcel Charbonnier, Maria Poumier, Xavier Lavaud, Brigitte Faoder, Christian Chantegrel, i Trystan Mordel z Francji, Istvan Lovas z Węgier, Daniel Saikaly i Robert Silverman z Quebec’u, Altay Unaltay i Fatma Unsal z Turcji, Kostas Karaiskos z Grecji, Idris Mohammed i świętej pamięci Alijah Gordon z Malezji, Ihor Slisarenko z Ukrainy, Hesham i Astrid Bahari ze Szwecji, Anton Baumgarten, Aleksiej Cwietkow, Siergiej Kudriawcew z Rosji, Bob Green, Miriam Reik, Daniel McGowan, Eugenie Trone, John Williams, Rima Anabtawi, Ahmad Amr, Jennifer Loewenstein z USA zapewnili mi bardzo potrzebne sprzężenie zwrotne, tłumacząc moje artykuły a czasami służąc mi korektą. Nieustraszeni Kalifornijczycy Jeff Blankfort i Dave Kersting, filozofowie Marek Głogoczowski z Polski i Aleksander Dugin z Rosji, izraelscy naukowcy Paul Wexler i Israel Yuval pokazali mi wspaniały przykład intelektualnej odwagi. Jestem głęboko wdzięczny wspaniałym palestyńskim duchownym, Ojcu Atallah’owi Hanna z Kościoła Prawosławnego i Ojcu Raed’owi z Kościoła Katolickiego, za ich duchowe przewodnictwo. Eseje były redagowane przez Sophie Johnson z Australii, Neila Bishop’a z USA i przez Arthura Borges’a z Chin, dla których mam głęboki dług wdzięczności. Jest wielu ludzi, którym powinienem podziękować, lecz w obecnej sytuacji politycznej ich nazwiska muszę zachować w tajemnicy w mojej wdzięcznej pamięci.

Idee będące podstawą książki było formowane w niekończących się dyskusjach z Alice Shamir, moją partnerką, przyjacielem i światłem duchowym. Mój syn Yohanan obrócił niektóre z tych idei w czyn, odważnie broniąc Bazyliki Narodzenia Pańskiego. Moi palestyńscy i izraelscy przyjaciele, ludność miast i chłopi, byli główną przyczyną napisania tej książki. Ostatecznym źródłem natchnienia była najukochańsza ziemia Palestyny i jej święci obrońcy.

Izrael Adam Szamir